بهبود الگوریتم ژنتیک با استفاده از ترکیب منطق فازی و الگوریتم هم تکاملی

به منظور رسیدن به بهترین عملکرد در الگوریتم ژنتیک، تعیین مناسب پارامترها ضروری است. این مقاله بر تعیین هوشمند پارامتر احتمال بازترکیب بین هر دو والد انتخابی در هر نسل دلالت دارد. بر خلاف اغلب روش های موجود که در آنها ویژگی های پراکندگی هر نسل به منظور تعیین احتمال بازترکیب در کل نسل جاری استفاده می شود، این مقاله ویژگی های فنوتیپ و ژنوتیپ جدیدی را برای هر زوج والد انتخابی در نسل جاری تعریف نموده و به کمک یک کنترل کننده فازی تاکاگی-سوگنوی مرتبه صفر، پارامتر احتمال بازترکیب تعیین می گردد. بدین ترتیب، هر زوج والد انتخابی در هر نسل دارای پارامتر بازترکیب منحصربفردی است که سبب انعطاف الگوریتم ژنتیک بسته به ناحیه مورد جستجو شده و از همگرایی زودرس الگوریتم ژنتیک جلوگیری می نماید. علاوه بر این، در روش پیشنهادی، جمله مربوط به بخش آنگاه در هر یک از قواعد فازی ثابت نبوده بلکه از طریق یک فرآیند تکاملی و همزمان با دیگر متغیرهای تصمیم تولید می شود. این عمل سبب افزایش بیشتر کارایی این روش می گردد. نتایج شبیه سازی بر روی مجموعه ای از مسایل بهینه سازی استاندارد، عملکرد مطلوب این روش را نشان می دهد. همچنین، کارایی این روش با اعمال بر روی مساله پیچیده پرواز تعقیب عوارض زمین بررسی می گردد.