ارزیابی تجمع فلزات سنگین در گونه هایی از آبزیان (ماهیان کپور، سالمون، قزلآلا، شیر و میگوهای دریایی و تازه)

امروزه، فلزات سنگین از مهم ترین آلاینده های سمی در محیط زیست آبی هستند و موجودات زنده و بالاخص آبزیان در معرض این آلاینده ها قرار دارند. این عناصر در آبزیان به عنوان پتانسیل تجمع زیستی و یک خطر جدی در زنجیره های غذایی انسان محسوب می شوند. هدف از این تحقیق بررسی غلظت فلزات سنگین در گونه هایی از آبزیان صید شده از دریای خزر و جنوب بوده است.

مواد و روش ها:

 اندازه گیری میزان فلزات سنگین سرب، کادمیوم و مس در شش گونه از آبزیان خوراکی براساس روش های استاندارد انجام شد.

یافته ها: 

در مورد فلز جیوه بیشترین مقدار در ماهی شیر و کمترین مقدار در میگوی تازه تعیین شد. بیشترین میزان فلز سرب به ترتیب در میگوی دریایی و کمترین آن در ماهی کپور مشاهده گردید. میزان فلز کادمیوم نیز در مورد تمامی نمونه ها زیر حد قابل تشخیص توسط دستگاه بود.

نتیجه گیری:

 تفاوت بین غلظت فلزات سنگین در بین گونه های مختلف آبزیان می تواند ناشی از تفاوت در ویژگی های بوم شناسی آبزیان باشد. میزان فلزات سنگین در اکثر نمونه های مورد بررسی پایین تر و یا نزدیک به استانداردهای جهانی است.