نگاه ابزاری نظام اداری به بازنشستگان و اثرات آن بر فرهنگ سیاسی و سلامت معنوی آنان؛ موردپژوهی قانون منع به کارگیری بازنشستگان

یکی از جلوه‌های برخورد اجتناب‌ناپذیر سازمان با کارکنان، بازنشستگی و تاثیر آن بر فرهنگ سیاسی و سلامت معنوی افراد است. با توجه به تسلط سازمان‌ها بر همه وجوه زندگی انسان‌ها، هدف پژوهش حاضر بررسی این پرسش بود که آیا قانون منع به‌کار‌گیری بازنشستگان نوعی نگاه ابزاری به انسان است و این قانون چه تاثیری بر فرهنگ سیاسی و سلامت معنوی کارکنان و خانواده‌هایشان دارد؟

این پژوهش از نوع کیفی است که با روش تحلیل محتوا صورت گرفته است. جامعه آماری پژوهش 246 نفر از کارکنان بازنشسته و یا در شرف بازنشستگی شرکت نفت در جزیره خارگ بودند که از میان آنان 50 نفر به‌روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. داده‌های پژوهش با مصاحبه نیمه‌‌رهنمودی و به‌صورت میدانی ‌جمع‌‌آوری شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها نیز با روش تحلیل محتوای کیفی صورت گرفت. در این پژوهش همه موارد اخلاقی رعایت شده است و مولفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند.

از تجزیه و تحلیل یافته‌ها چهار ‌‌درون‌مایه اصلی شامل کارکردهای بازنشستگی، نگاه ابزاری به بازنشستگان، جایگاه فرهنگی سالمندی و اهمیت معنویت در رشد انسان؛ و 16 زیرطبقه به دست آمد.

یافته‌های این پژوهش نشان داد که قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان آنان را دچار بحران روحی می‌کند و این بحران سلامت معنوی افراد و خانواده‌ها‌یشان را به مخاطره می‌اندازد و بر فرهنگ سیاسی آنان تاثیر می‌گذارد.