تاثیر پرایمینگ و فرسودگی بذر بر خصوصیات جوانه زنی، ویژگی های بیوشیمیایی و بیان ژن های آنزیم های آنتی اکسیدانت در لوبیا (Phaseolus Vulgaris L.)

به منظور بررسی اثر پرایمینگ و فرسودگی (پیری تسریع شده) بذر بر جوانه زنی و ترکیبات بیوشیمیایی گیاه لوبیا آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1395 با 3 تکرار انجام شد. تیمارها شامل فرسودگی (شاهد و دو سطح 88 و 78 درصد جوانه زنی) و پرایمینگ (بدون پرایمینگ، هیدرو پرایمینگ، پرایمینگ با جیبرلین و اسید سالیسیلیک) بود. پس از استخراج RNA و ساخت cDNA بررسی بیان ژن های آنزیم های آنتی اکسیدانت با استفاده از qRT-PCR، و برخی شاخص های فیزیولوژیک و بیوشیمیایی سنجیده شد. نتایج نشان داد که بیش ترین طول ریشه چه و ساقه چه، وزن تر ریشه چه و ساقه چه، وزن خشک ریشه چه و ساقه چه، میزان ذخایر فسفات از تیمار پرایمینگ با جیبرلین و بدون فرسودگی حاصل شد. هم چنین بیان ژن آنزیم پراکسیداز در تیمار پرایمینگ با جیبرلین و سطح فرسودگی 88 درصد بالاتر از سایر آنزیم های آنتی اکسیدانت بود. با افزایش فرسودگی بیان ژن کاهش پیدا کرد به طوری که کم ترین میزان بیان ژن آنزیم پراکسیداز در تیمار بدون پرایمینگ و سطح فرسودگی 78 درصد بود. در نتیجه، استفاده از پیش تیمار جیبرلین موجب تقویت بذرهای ضعیف لوبیا می شود.