نقش سیستم های مغزی رفتاری و سرشت و منش در پیش بینی سایکوپاتی در دانش آموزان دارای نشانه های اختلال سلوک

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش سیستم های مغزی رفتاری و سرشت و منش در پیش بینی سایکوپاتی در دانش آموزان دارای نشانه های اختلال سلوک بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. نمونه شامل 97 دانش آموز دبیرستانی دارای نشانه اختلال سلوک بود که از بین 640 دانش آموز که در سال تحصیلی 95- 96 در شهر اردبیل مشغول به تحصیل بودند و به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شده بودند، انتخاب شد. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های اختلال سلوک شهریوری و همکاران، سایکوپاتی لینام و همکاران، سیستم های مغزی رفتاری کارور و وایت و سرشت و منش کلونینجر و شوارکیک استفاده شد. داده های گردآوری شده با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شد. نتایج نشان داد که سایکوپاتی با نوجویی و سیستم فعال ساز رفتاری رابطه مثبت و با آسیب پرهیزی، خودراهبری، همکاری و سیستم بازداری رفتاری رابطه منفی دارد (01/0>P). نتایج نشان داد که نوجویی از سرشت و سایق از ابعاد سیستم فعال ساز رفتاری می توانند سایکوپاتی را در دانش آموزان دارای اختلال سلوک پیش بینی نمایند. به نظر می رسد در دانش آموزان دارای اختلال سلوک هرچه سیستم فعال سازی فعال تر باشد و این افراد به دنبال نوجویی و ریسک بیشتر باشند سایکوپاتی بالاتری از خود نشان می دهند.