خوانش سنت گرایان دینی از شهر با تاکید بر تفکرات سید حسین نصر

امروزه سنت گرایی به عنوان جریانی شناخته می شود که با نقد بنیان های مدرنیته به دنبال بازگشت به سمت سنت و ترمیم رابطه انسان با هستی است. از چهره های اصلی جریان سنت گرایی میتوان از گنون، بورکهارت و سید حسین نصر نام برد. این جریان با تکیه بر کثرتگرایی دینی در بین ادیان الهی به دنبال بازیابی توان جمعی ادیان برای مقابله با پروژه مدرنیته است و در این بین چگونگی فهم رابطه انسان با هستی را در کانون مباحث فکری خود قرار میگیرد. تولد انسان خود بنیاد و سیطره نگاه اومانیستی بهواسطه تکیه تک بعدی بر عقلانیت ابزاری موجب شکلگیری بحرانهای متعدد و متنوع در سرتاسر عالم شده است که کشورها و شهرهای اسلامی نیز از این قاعده مستثنا نبوده اند. پژوهش حاضر به دنبال واکاوی اندیشه های بنیادین این جریان و تشریح خوانش سنتگرایان در مواجهه با شهر و بحرانهای شهری با تاکید بر تفکرات سید حسین نصر به عنوان نماینده شاخص ایرانی این جریان است و همچنین نتایج پژوهش سه مقوله »ترمیم رابطه انسان و طبیعت« (یک مقوله هستی شناسی)، »بازتعریف اصول قدسی شهرسازی« (یک مقوله معرفت شناسی) و »بازنگری در آموزش شهرسازی« (یک مقوله روش شناسی) را بهعنوان راهبردهای خروج از بحرانهای شهری از منظر سید حسین نصر را ارایه میکند.