معرفی و آزمون عامل چرخه عمر به منزله عامل موثر در توسعه الگوهای چندعاملی قیمت گذاری با استفاده از رویکرد رگرسیون های پوششی

در پژوهش های پیشین بر تاثیر چرخه عمر شرکت به منزله یک ویژگی بر بازده شرکت ها تاکید شده است. هدف این پژوهش، معرفی و آزمون عامل چرخه عمر شرکت به منزله عامل سیستماتیک جدید در توسعه الگوهای چندعاملی قیمت گذاری با استفاده از رویکرد رگرسیون های پوششی است.

با استفاده از داده های 345 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و فرابورس ایران بین سال های 1383 تا 1397، ابتدا نشان داده می شود بین بازده شرکت های موجود در مراحل مختلف چرخه عمر تفاوت معنی داری وجود دارد و الگو های قیمت گذاری رایج توان تبیین این الگوی بازده را ندارند؛ سپس با توجه به دو رویکرد مبتنی بر ریسک و قیمت گذاری نادرست برای تبیین تفاوت بازده شرکت ها، شواهد تجربی ارایه می شود که نشان می دهد تاثیر چرخه عمر بر بازده شرکت ها به طور عمده با تفسیر مبتنی بر قیمت گذاری نادرست شرکت های مرحله بلوغ سازگار است. بر این اساس، پنج ساختار برای تشکیل عامل چرخه عمر بر مبنای تفاوت بازده شرکت های مرحله بلوغ و شرکت های سایر مراحل شامل مراحل معرفی، رشد، رکود و افول ارایه و سپس قابلیت تبیین بازده عامل چرخه عمر پیشنهادی به وسیله الگوهای قیمت گذاری موجود بررسی می شود.

نتایج حاصل از رگرسیون های پوششی نشان می دهد هیچ کدام از الگو های سه عاملی فاما و فرنچ (1993)، چهارعاملی کارهارت(1997)، پنج عاملی فاما و فرنچ (2015) و شش عاملی فاما و فرنچ (2018)، قدرت توضیح دهندگی بازده عامل چرخه عمر در همه ساختارهای پیشنهادی را ندارند؛ بنابراین، عامل چرخه عمر شرکت، عامل جدیدی است که موجب بهبود عملکرد الگوهای عاملی ذکرشده در توضیح تفاوت بازده شرکت ها می شود.