مقایسه نسبت های بولتون (جلویی، پشتی و کلی) در گروه های گوناگون مال اکلوژنی

برای برقراری اکلوژن مناسب با اورجت و اوربایت درست، باید تناسبی ویژه در میان اندازه ی دندان های بالا و پایین وجود داشته باشد (آنالیز بولتون). این آنالیز، به هنگام تشخیص، طرح ریزی درمان و تعیین پیش آگهی درمان ارتودنسی باید در نظر باشد. در این پژوهش، نسبت های بولتون در انواع مال اکلوژن بررسی شده است.
مواد و بررسی بر روی کست های پیش از درمان 200 بیماری انجام گرفته، که با شرایط ویژه و به روش نمونه گیری انتخابی در دسترس برگزیده گردیدند. نمونه ها، بر مبنای تقسیم بندی اکلوژنی انگل و اندازه ی زاویه ی ANB، به چهار گروه مال اکلوژنی کلاس یک، کلاس دو گروه یک (Cl II Div1)، کلاس دو گروه دو (Cl II Div2) و کلاس سه قرار گرفتند. هر گروه، دربرگیرنده ی 25 نفر مرد و 25 نفر زن بود. با توجه به کالبد شناسی و محور طولی دندان، بزرگ ترین بعد مزیودیستالی دندان های مورد نظر انتخاب و با کولیس دیجیتالی با دقت 01/0 میلی متر اندازه گیری شد. سپس، نسبت های بولتون محاسبه گردید. یافته ها با آزمون آماری t.test، ANOVA و Duncan ارزیابی شدند.
میانگین نسبت جلویی برای همه ی گروه های مال اکلوژنی (01/79) با یافته های بولتون اختلاف معنی دار داشت، در حالی که، میانگین نسبت کلی (68/91) با نسبت کلی بولتون اختلاف آماری معنی دار نداشت. نسبت جلویی در مردان، بیشتر از زنان و در گروه کلاس سه، بیشتر از گروه های کلاس دو بود، اما میان گروه های کلاس یک و کلاس سه تفاوت معنی دار وجود نداشت. میانگین نسبت پشتی و کلی مال اکلوژن کلاس سه، بیشتر از دیگر گروه ها بود. در حالی که، نسبت جلویی، پشتی و کلی در هر دو گروه کلاس دو، یکسان بود، نسبت کلی در کلاس یک تنها با کلاس دو گروه یک اختلاف آشکار آماری داشته است و با کلاس دو گروه دو، اختلاف آشکار آماری نداشته است.
با توجه به اختلاف عددی نسبت های به دست آمده در مال اکلوژن های گوناگون با نسبت های بولتون، احتمال می رود، به هم خوردگی نسبت عددی پهنای دندان ها در فک ها بتواند به عنوان یک علت ایجادی در مال اکلوژن، به ویژه کلاس سه به شمار آید و تشخیص این امر، می تواند در دستیابی به بازدهی درمانی مطلوب تر و باثبات تر، کمک کننده باشد.