بررسی اثربخشی شفقت درمانی گروهی بر بهبود علائم و کیفیت زندگی در اختلال پرخوری عصبی (بولیمیا)

اختلالات خوردن از جمله اختلالات روانشناختی است که در سال های اخیر شیوع فراوانی داشته است. هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی شفقت درمانی گروهی بر بهبود علایم و کیفیت زندگی در اختلال پرخوری در مبتلایان به این اختلال بود.

بدین منظور از بین افراد مبتلا به این اختلال که به کلینیک های روانپزشکی و روانشناسی شهر مشهد مراجعه کردند تعداد 24 نفر به صورت داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 8 جلسه 5/1 ساعته شفقت درمانی را دریافت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. متغیرهای وابسته در دو نوبت پیش آزمون و پس آزمون مورد اندازه گیری قرار گرفت. برای اندازه گیری علایم اختلال از مقیاس شدت پرخوری و پرسش نامه کیفیت زندگی استفاده شد.

تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس تک متغیره نشان داد که با کنترل اثرات پیش آزمون، درمان مبتنی بر شفقت اثر معناداری بر بهبود علایم اختلال و کیفیت زندگی در افراد مبتلا به اختلال پرخوری عصبی داشت.

مطالعه ی حاضر نشان می دهد که شفقت درمانی به صورت گروهی می تواند به عنوان یک درمان مناسب و مقرون به صرفه برای افراد مبتلا به اختلال بولیمیا با مشکلات روانشناختی همراه آن مورد استفاده قرار گیرد.