مروری کوتاه بر وضعیت «پژوهش» و «نوآوری» در ایران، با تاکید بر بخش آب: ضرورت تغییر رویکردها

براساس گزارش مجمع جهانی اقتصاد وجه تمایز کشورهای توسعه یافته با کشورهای در حال توسعه مبتنی بودن اقتصاد آن‎ها بر نوآوری است. پژوهش یکی از مولفه های فرآیند نوآوری به‎شمار می رود و نوآوری نتیجه تعاملات فراوان و فزاینده بین نهادهای مختلف است. شاخص های جهانی نشان می دهد که در حوزه نوآوری، ایران رتبه قابل‎قبولی ندارد و تنها در حوزه تولید علم (تولید مقاله) موفقیت هایی داشته است. در همین راستا در بخش آب نیز دستاوردهای اندکی در زمینه پژوهش و نوآوری وجود دارد و این فعالیت ها نقش کمی در رفع نیازهای واقعی جامعه داشته اند. متن مروری حاضر به ارایه گزاره های مختلف در مورد اهمیت، ارتباط و نقش پژوهش در توسعه و نظام ملی نوآوری، به‎همراه ارایه چالش ها و ظرفیت های موجود در ارتقای پژوهش و نوآوری با تاکید بر بخش آب پرداخته است. در این نوشتار دو چالش کلان شامل ضعف چارچوب نهادی و ضعف عملکردی بازیگران عرصه پژوهش با توجه به مفهوم نظام نوآوری و بررسی تجارب موجود ارایه شده است. نتایج نشان می دهد در زمینه اثرگذاری و اشاعه پژوهش در کشور و در وزارت نیرو، اسناد بالادستی متعدد و مهمی وجود دارند که باید راهبردها و فرآیندهای سازمان های ذی مدخل در راستای آن‎ها تعریف و یا اصلاح شوند. هم‎چنین از مهم ترین راه کارهای ارتقای فعالیت های پژوهش و نوآوری توجه به ساختار ارتباط اجزای سه گانه نظام نوآوری (شامل دانشگاه، صنعت و دولت) و تعامل آن‎ها است. به‎طوری‎که گردش افراد بین سه جز مذکور بسیار اهمیت دارد، زیرا افراد با خود دانش و مهارت و به‎طور کلی دانش ضمنی را منتقل می کنند.