بررسی عددی و تجربی ارتباط بین سایش و دما در لغزش خشک نانوکامپوزیت پلی اتیلن اکسید روی

در جهان امروز تلاش های فراوانی به منظور جایگزین کردن پلیمرها با مواد متداول صورت گرفته که موجب فرآیندپذیری بهتر و کاهش وزن محصولات تولیدشده به وسیله آنها شده است. پلیمرها در کنار این مزایا، معایبی نیز دارند. یکی از روش های مقابله با این معایب، تقویت پلیمرها از طریق اضافه کردن دیگر مواد به آنها است. به عنوان نمونه، می توان به نانوکامپوزیت های پلیمری تولیدشده از طریق اضافه کردن نانوذرات به پلیمر به منظور افزایش عملکرد سوده شناسی آن اشاره نمود. در این مقاله یک مطالعه تجربی و عددی بر روی ارتباط بین افزایش دما و نرخ سایش در پلی اتیلن با 10 درصد وزنی نانوذرات اکسید روی انجام شده است. همچنین پلی اتیلن خالص با نانوکامپوزیت پلیمری نیز از این منظر مورد مقایسه با یکدیگر قرار گرفتند. یک مدل المان محدود سه بعدی در نرم افزار آباکوس به منظور مطالعه سایش در تماس پین و دیسک توسعه داده شده است. نتایج پیش بینی شده توسط مدل المان محدود با داده های تجربی به دست آمده از آزمایش پین روی دیسک با یکدیگر مقایسه می شوند. مطابق نتایج، یک رابطه غیرخطی بین تغییرات دما و نرخ سایش ارایه شده است.