بررسی اثر تیموکینون بر کیفیت سمن موش صحرایی مواجهه شده با دیازینون

سموم ارگانوفسفره از جمله دیازینون، سبب تولید رادیکال های آزاد، کاهش توان آنتی اکسیدانی سلولی و ناباروری در جنس نر می شوند. تیموکینون یک ترکیب فعال موجود در سیاه دانه است که اثرات آنتی اکسیدانتی آن به اثبات رسیده است. بنابراین هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر تیموکینون بر استرس القاء شده توسط دیازینون و کیفیت سمن موش صحرایی نر است.

مواد و روش ها:

 در این مطالعه 28 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 250 تا 300 گرم به صورت تصادفی در 4 گروه هفت تایی قرار گرفتند. در گروه اول، تک دوز روغن زیتون خالص، درگروه دوم، تک دوز دیازینون (20 میلی گرم بر کیلوگرم) و در گروه سوم، تیموکینون با دوز 10 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت داخل صفاقی به مدت 5 روز تجویز شد. در گروه چهارم، ابتدا تیموکینون با دوز 10 میلی گرم بر کیلوگرم تجویز و 3 روز بعد دیازینون با دوز 20 میلی گرم بر کیلوگرم تزریق شد. 36 ساعت بعد از تزریق داروها، بررسی کیفیت سمن شامل ارزیابی تعداد، تحرک، مورفولوژی و زنده مانی اسپرم ها مورد بررسی قرار گرفت و میزان مالون دی آلدیید (MDA) در بافت بیضه نیز سنجیده شد.

یافته ها:

 در این مطالعه کاهش معنی دار حرکت اسپرم و افزایش معنی دار میزان MDA در بافت بیضه، متعاقب تجویز دیازینون نسبت به گروه کنترل (0001>p) مشاهده گردید. همچنین تیموکینون موجب افزایش حرکت اسپرم و کاهش میزان MDA در بافت بیضه (0001>p) در حضور دیازینون نسبت به گروه دیازینون شد.

نتیجه گیری:

 از آنجا که دیازینون با تولید رادیکال های آزاد سبب افزایش پراکسیداسیون لیپیدی در بافت بیضه می شود، می توان چنین نتیجه گرفت که تجویز تیموکینون به عنوان آنتی اکسیدان، باعث کاهش سمیت دیازینون در بافت بیضه موش صحرایی و افزایش کیفیت سمن گردید.