سازوکار ضرباهنگ کاوی «زیست محیطی» هنری لفور در بیان سینمایی با نگاهی به دو فیلم «طبیعت بی جان» و «باد مارا خواهد برد»

سینمای زیست محیطی در حوزه مطالعات نقد زیست محیطی عمر چندان طولانی ندارد. سینمای ایران نیز از این تعریف مستثنی نیست. از همین روی برای رسیدن به تحلیلی ملموس در این زمینه آرای هانری لفور در حوزه دوگونه ضرباهنگ زندگی زیست محیطی بیان شده و در ادامه سعی شده تا با یافتن ارتباط میان این دو ضرباهنگ با عناصر زیباشناختی در یک اثر سینمایی راهی برای تحلیل آثار سینمایی مرتبط با محیط زیست ارایه شود. مقاله حاضر با رجوع به نظریات هنری لوفور در باب زندگی روزمره و ارتباط آن با شرایط زیست محیطی که براساس روش جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای ، بر اساس روش کیفی و بر اساس ماهیت توصیفی - تحلیلی است به این سیوال پاسخ دهد که سهراب شهید ثالث در فیلم «طبیعت بی جان» و عباس کیارستمی در فیلم سینمایی «باد ما را خواهد برد» چگونه از تقابل میان دو ضرباهنگ مورد نظر لوفور به ایجاد معنا پرداخته و دلالت های نشانه ای زیست محیطی را در این رابطه برجسته می کند؟ به نظر می رسد در فیلم «طبیعت بی جان» ضرباهنگ زیست محیطی به نوعی به ضرباهنگی زیباشناسانه تبدیل شده است و در فیلم «باد ما را خواهد برد»، «محیط زیست» برای تحول شخصیت کارکردی استعاری یافته است. نتیجه اینکه هردو فیلم فرضیه های مطروحه را به اثبات رسانده و ضرباهنگ و شیوه زیست فرهنگی- اجتماعی را راهی برای رسیدن به نگاهی زیباشناسانه قرار داده اند.