بررسی سطح سرمی ویتامین D در بیماران مبتلا به کهیر مزمن و مقایسه ی آن با افراد سالم در شهر اصفهان

مقدمه:

  کهیر مزمن، یک اختلال التهابی پوستی است که حداقل شش هفته از مدت بیماری گذشته باشد. امروزه، نقش ویتامین D در بیماری های التهابی از جمله کهیر بسیار مورد توجه است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی ارتباط ویتامین D و کهیر مزمن بود.

در این مطالعه ی مقطعی، 40 بیمار مبتلا به کهیر مزمن و 40 فرد سالم با دامنه ی سنی 60-18 سال از بین مراجعه کنندگان به کلینیک سرپایی بیمارستان الزهرای (س) اصفهان در سال های 97-1396 تحت مطالعه قرار گرفتند. در کلیه ی این افراد، سطح ویتامین D با روش High-performance liquid chromatography (HPLC) اندازه گیری شد. سطح 25-هیدروکسی ویتامین D به میزان کمتر از 20 نانوگرم/میلی لیتر به عنوان کمبود (Deficiency) و سطح 30-20 نانوگرم/میلی لیتر به عنوان ناکافی (Insufficiency) در نظر گرفته شد. داده ها با روش های آماری مناسب مورد واکاوی قرار گرفتند.

میزان متوسط ویتامین D سرم در گروه مورد 6/21 و در گروه شاهد 8/30 نانوگرم/میلی لیتر بود. در گروه بیماران، 5/42 درصد و در گروه شاهد 5/22 درصد سطح ویتامین D کمتر از 20 نانوگرم/میلی لیتر و همچنین در گروه مورد 5/42 درصد و در گروه شاهد 0/25درصد سطح ویتامین D بین 30-20 نانوگرم/میلی لیتر داشتند. بنابراین، شیوع کمبود و سطح ناکافی ویتامین D در بیماران 0/85 درصد و در گروه شاهد 5/47 درصد بود.

این مطالعه نشان می دهد که شیوع کمبود ویتامین D در مبتلایان به کهیر مزمن نسبت به افراد سالم بیشتر است، اما یافتن رابطه ی علت و معلولی بین کهیر مزمن و ویتامین D نیازمند مطالعات وسیع تری می باشد.