مثل، آینۀ ایجاز و حکمت عامه

مثل عصاره حکمت عام و برآمده از تجربه ای عملی است که ابتدا دریافت شده و سپس در طول زمان، بارها و بارها تکرار و درستی اش آزموده شده و سپس چون قاعده و قانونی پذیرفته شده و در بیان و سخن مردم جای گرفته است. مردم برای اینکه مثل بهتر در یادها بماند و چون درسی از نسلی به نسل دیگر برسد آن را خوش ساخت،کوتاه، آهنگین و دلنشین و مطابق با واقع امر می سازند و همین تجربه به یادمانده از پیشینیان، به واسطه پاسخگویی به پرسش های اصلی و اساسی انسان و دعوتش به سوی استفاده بهتر از عمر و زندگی، در اندیشه جای می گیرد و به هنگامش، با ایجاز کامل، برای جلوگیری از اتلاف انرژی و مهارت و عمر، میان مردم، رد و بدل می شود.