مطالعه ریخت شناسی اتولیت ساجیتا در چهار گونه از هامور ماهیان مناطق مرجانی خلیج فارس و دریای عمان

تحقیق حاضر با هدف بررسی پارامترهای ریخت سنجی اتولیت ساجیتا در گونه های هامور معمولی (Epinephelus coioides) 88 عدد، هامور خاکی (Epinephelus latifasciatus) 71 عدد، هامور خال نارنجی (Epinephelus bleekeri) 69 عدد و هامور پنج نواری (Epinephelus diacanthus) 145 عدد، در مناطق مرجانی آب های خلیج فارس و دریای عمان، انجام پذیرفت. نمونه برداری به مدت یک سال (1393 تا 1394) انجام شد. خصوصیات زیست-سنجی نمونه ها شامل طول کل، طول چنگالی، وزن ماهی و همچنین شکل اتولیت و پارامترهای زیست سنجی اتولیت ساجیتا از جمله طول، عرض، وزن، محیط و مساحت اتولیت مورد بررسی قرار گرفت. در بیشتر پارامترهای مورد بررسی، ارتباط معنی دار ملاحظه گردید، بین طول و وزن اتولیت، بین طول چنگالی ماهی و طول اتولیت و همچنین بین طول ماهی و وزن ماهی همبستگی بالایی مشاهده شد (854/0 < R2). بیشترین میزان همبستگی بین پارامترهای اشاره شده در گونه E. diacanthus به دست آمد (894/0R2=). نتایج حاکی از آن است که علاوه بر تفاوت در شکل اتولیت گونه های مورد بررسی، تفاوت های زیست سنجی نیز در آنها قابل مشاهده است. بیشترین طول، بیشترین وزن، بیشترین محیط و بیشترین مساحت اتولیت مربوط به گونه هامور پنج نواری با میانگین طول کل 2/3± 26 سانتی متر و میانگین وزن 27/104±27/1357 گرم و بیشترین پهنای اتولیت مربوط به گونه هامور معمولی با میانگین طول کل 8/1±38 سانتی متر و میانگین وزن 42/124±54/1289 گرم بود. به طور کلی می توان بیان کرد در گونه های مورد مطالعه، روابط بین اتولیت ساجیتا و پارامترهای ریخت سنجی گونه های مختلف متفاوت بوده و می تواند به عنوان شاخص تعیین گونه به کمک اتولیت به شمار آیند.