کاربرد انفرادی و ترکیبی کودهای زیستی بر صفات کمی و کیفی بادام زمینی (Arachis hypogaea.)

به منظور ارزیابی اثرات کودهای زیستی بر برخی صفات کمی و کیفی بادام زمینی، آزمایشی به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 93 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زابل اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل: (شاهد، بیوسولفور، نیتروکسین، جلبک دریایی، فسفات بارور2، جلبک دریایی + بیوسولفور، جلبک دریایی + فسفات بارور2، جلبک دریایی + نیتروکسین، فسفات بارور2 + بیوسولفور، فسفات بارور2 + نیتروکسین، بیوسولفور + نیتروکسین، فسفات بارور2 + بیوسولفور + نیتروکسین، فسفات بارور2 + بیوسولفور + جلبک دریایی، جلبک دریایی + بیوسولفور + نیتروکسین و جلبک دریایی + بیوسولفور + نیتروکسین + فسفات بارور2). نتایج نشان داد که تیمار نیتروکسین بیشترین تاثیر را بر وزن نیام، وزن صد دانه، عملکرد اقتصادی، شاخص برداشت و درصد روغن داشت. با کاربرد نیتروکسین به ترتیب 28، 24، 22، 28 و 47 درصد صفات مذکور نسبت به شاهد افزایش نشان دادند.  تیمار جلبک دریایی نیز تاثیر معنی داری بر وزن صد دانه و عملکرد بیولوژیک داشت. تیمار ترکیبی فسفات بارور2 + نیتروکسین باعث افزایش 27 و 24 درصدی پروتئین دانه و درصد خاکستر نسبت به تیمار شاهد گردید. تیمار فسفات بارور2 نیز باعث افزایش 39 درصدی فسفر دانه نسبت به تیمار شاهد گردید. به طورکلی می توان بیان نمود که بکار گیری ترکیبی تیمارهای کود تاثیر معنی داری بر عناصر غذایی جذب شده توسط بذر و درصد پروتئین دانه نسبت به استفاده منفرد آنها داشت.