اثر نوع و مقدار شتاب دهنده بر واکنش پذیری و رفتار پخت سامانه اپوکسی-دی سیان دی آمید-شتاب دهنده

فرضیه: اثر چهار شتاب دهنده 6،4،2-تریس (دی متیل آمینومتیل) فنول (DMP30)، 2-متیل ایمیدازول (2MI)، 2-فنیل ایمیدازول (2PhI) و کربونیل دی ایمیدازول (CDI) با دو مقدار 0.6 و 1phr بر رفتار پخت رزین اپوکسی بر پایه دی گلیسیدیل اتر بیس فنول A و عامل پخت جامد دی سیان دی آمید یا دایسی مطالعه و بررسی شد. بدیهی است، با تغییر نوع و مقدار شتاب دهنده می توان واکنش پذیری و رفتار پخت سامانه اپوکسی-دایسی را کنترل کرد.روش ها: از اندازه گیری تغییرات گرانروی برحسب زمان، زمان ژل شدن در سه دمای 110، 120 و 130 درجه سلسیوس چسبناکی، گرماسنجی پویشی تفاضلی ناهم دما و شناسایی دمای انتقال شیشه ای برای مطالعه واکنش پذیری و رفتار پخت سامانه اپوکسی-دایسی استفاده  شد.یافته ها: شتاب دهنده CDI با مقدار phr 0.6 بیشترین عمر مفید را در میان سایر شتاب دهنده ها نشان داد. با افزایش مقدار شتاب دهنده به ویژه هنگام استفاده از CDI، عمر مفید فرمول بندی ها کاهش یافت. اختلاف در عمر مفید برای 2PhI کمترین مقدار بود و برای 2MI تغییری نکرد. داده های زمان ژل شدن نشان داد، واکنش پذیری شتاب دهنده های مختلف در دمای زیاد به ترتیب 2MI > DMP30 > CDI > 2PhI است. نتایج آزمون DSC نشان داد، با افزایش مقدار شتاب دهنده، نیم رخ پخت تیزتر شد و گرمای واکنش (ΔH) افزایش و دمای انتقال شیشه ای (Tg) به مقدار شایان توجهی کاهش یافت. نتایج DSC نشان داد، ترتیب واکنش پذیری شتاب دهنده های مختلف 2MI > CDI> DMP30 > 2PhI است. به عبارت دیگر، 2PhI کمترین واکنش پذیری و تیزترین نیم رخ پخت اما 2MI بیشترین واکنش پذیری با رفتار پخت پهن را نشان داد. بنابراین به نظر می رسد، شتاب دهنده CDI با مقدار 0.6phr به دلیل بیشترین عمر مفید در دمای محیط، سرعت پخت زیاد و داشتن بیشترین Tg بهترین شتاب دهنده باشد.