تحلیل کانونی روابط بین اضطراب امتحان و انگیزه پیشرفت با خودناتوان‏سازی و اهمال‏کاری تحصیلی در دانشجویان

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین اضطراب امتحان و انگیزه پیشرفت با خودناتوان‏سازی و اهمال‏کاری تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علمی کاربردی تهران بود. روش پژوهش پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه جامع علمی کاربردی شرق تهران بود که از این جامعه آماری 340 نفر با روش نمونه ‏گیری تصادفی طبقه‏ای نسبی انتخاب شدند و به پرسشنامه ‏های اضطراب امتحان ساراسون (1977)، پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس (1970)، پرسشنامه اهمال‏کاری سولومون و راثبلوم (1384) و مقیاس خودناتوان‏سازی جونز و رودوالت (1979) پاسخ دادند. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که بین اضطراب امتحان با خودناتوان‏سازی و اهمال‏کاری تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و بین انگیزه پیشرفت و خودناتوان‏سازی و اهمال‏کاری تحصیلی وجود رابطه منفی و معناداری وجود دارد. نتایج همبستگی کانونی نیز نشان داد که انگیزه پیشرفت به‏ طور منفی و اضطراب امتحان به ‏طور مثبت اهمال‏کاری و خودناتوان‏ سازی دانشجویان را پیش‏بینی می‏کند. نتایج پژوهش حاکی از این است که با افزایش انگیزه پیشرفت و کاهش اضطراب امتحان می‏توان خودناتوان‏سازی و اهمال‏کاری تحصیلی دانشجویان را کاهش داد.