مطالعه تطبیقی مفهوم تجسم و نمود آن در هنرهای اسلامی و مسیحی

تاریخ هنر در سیر تطور خود، منابع بی شماری را در جهت ارایه باورهای معنوی هنرمندان به منصه ظهور آورده است. می توان یکی از مهم ترین انگیزه های خلق هنر، در عصر سنت را، بیان اعتقادات دینی برشمرد. اما هر دین بنا به اصول و آموزه های خود، رویکرد خاصی را در بیان مفهوم تجسم و آفرینش هنری برگزیده است. ادیان اسلام و مسیحیت به عنوان بزرگترین بسترهای خلق آثار هنری، هر یک کاربرد خاصی از هنر دینی را عرضه داشته اند. بررسی وجوه اشتراک و افتراق بیان هنر در ادیان مذکور، نکات مهمی را در باب تاثیر باورهای معنوی و آموزه های دینی بر انگیزه های هنری در آن دو حوزه روشن می سازد. پژوهش حاضر به روش توصیفی تحلیلی، جمع آوری اطلاعات به روش کتابخانه ای و تجزیه و تحلیل داده ها به شیوه استقرایی انجام پذیرفته است. مطالعه تطبیقی صورت گرفته مشخص می کند که بیان زیباشناختی و بصری در هنرهای اسلامی و مسیحی عمدتا متفاوت است؛ بدین معنا که در هنرهای اسلامی تاکید بر عنصر تجرید بیش از عناصر ملموس و واقع نما می باشد که این خود برخاسته از اعتقادات و آموزه های اسلامی مبنی بر عدم گرایش به شمایل نگاری بوده است. و بالعکس در هنر مذهبی مسیحی آفرینش هنری بیشتر حالتی عینی و ملموس دارد. از سوی دیگر هر دو این ادیان با وجود تفاوت مذکور بیانی رمزآمیز را در خود نهفته دارند که شاید بتوان آن را بزرگترین وجه تشابه صوری در آثار این دو نظام مذهبی دانست.