تاثیر سطوح مختلف تهویه آب شور بر عملکرد و بهره وری آب گیاه گوجه فرنگی در کشت های گلخانه ای

این پژوهش به منظور بررسی اثر تهویه آب آبیاری در سامانه آبیاری قطره ای زیرسطحی و نیز تعیین شدت بهینه تهویه آب آبیاری در شرایط شوری بر عوامل رشد و عملکرد گیاه گوجه فرنگی انجام شد. این پژوهش در قالب بلوک های کامل تصادفی شامل سه سطح تهویه (12%، 24% و صفر درصد به عنوان تیمار شاهد) و در چهار تکرار طی دو سال در گلخانه شیشه ای مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان انجام شد. قبل از شروع پروژه، خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک محل تعیین و بر اساس نتایج حاصله، مقادیر کود مورد نیاز توسط متخصص تغذیه تعیین شد. شاخص های رشدی از جمله ارتفاع بوته، وزن بوته خشک، وزن ریشه خشک، قطر و طول میوه، تعداد میوه و وزن کل میوه برداشتی در طی 8 ماه کشت (مهر تا اردیبهشت) اندازه گیری شدند. داده برداری در طول سال 1394-95 انجام و مورد ارزیابی آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد تاثیر تیمار های اکسیژن دهی روی صفات طول و قطر، تعداد و عملکرد میوه در سطح 5% معنی دار گردیده و روی صفات ارتفاع بوته، وزن خشک ریشه و وزن خشک بوته معنی دار نشد. هم چنین نتایج نشان داد که مقادیر عملکرد و بهره وری آب در تیمار 24 درصد اکسیژن دهی نسبت به تیمار شاهد به ترتیب 7/21 و 5/21 درصد افزایش داشته است. داده های این پژوهش نشان می دهد که تولید گوجه فرنگی در خاک های شور و آب شور را می توان تحت سامانه آبیاری قطره ای زیرسطحی توام با هوادهی بهبود داد.