تغییر مالکیت رسانه ای چندقطبی به تک قطبی در ترکیه (دوره حزب عدالت و توسعه)
در یک قرن اخیر تقریبا اکثر موسسات و بنگاه های رسانهای و ارتباطی، متاثر از نظام سرمایهداری، به ابزاری سیاسی و حکومتی مبدل شدهاند. در اصل، قرار گرفتن رسانه ها در مرکز نظامهای سیاسی دارای تعلقات سیاسی و اقتصادی و تداوم این وضعیت در همهی ساختارهای سیاسی حاکم، نشانگر وجود روابط بده بستانی میان رسانه ها و ساختارهای سیاسی و حفظ توازن میان کانونهای اصلی قدرت در جامعه است؛ طوری که ساختار مالکیتی رسانه ها، همواره در موازات ساختارهای سیاسی تغییر پیدا میکند؛ موضوعی که کمتر مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است (مساله.) پرسش اصلی در این پژوهش، به تبیین و توضیح نوع رابطه میان بنگاه های رسانهای و ساختار سیاسی و تغییر و تحول نظام مالکیتی رسانه ها به موازات ساختارهای سیاسی در ترکیه باز میگردد (پرسش). نیل به این هدف، به کمک روش «ماتریالیسم تاریخی» و رویکرد «اقتصاد سیاسی» و با استفاه از منابع کتابخانهای و دیجیتالی دنبال میشود (روش).به نظر میرسد در دوره حکومت حزب عدالت و توسعه، رابطه ی میان بنگاههای رسانهای و ساختار حکومتی از نوع «تصرف و سلطه» بوده و دولت حاکم نظام مالکیتی اکثر رسانه های غیرهمسو را تصرف و تغییر داده است؛ طوری که ساختار مالکیتی رسانه، از چندقطبی به تک قطبی شیفت کرده است. (یافته)
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.