پایایی و روایی مقیاس سازگاری تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز

سازگاری تحصیلی که شامل انطباق سازنده دانشجویان با چالش های تحصیلی است، موجب افزایش توانمندی تحصیلی و روان شناختی می شود. با توجه به اهمیت سازگاری تحصیلی در زندگی تحصیلی دانشجویان، این پژوهش با هدف بررسی پایایی و روایی مقیاس سازگاری تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور در سال 1398 انجام شد.

در این پژوهش توصیفی از نوع روان سنجی ابزار، تعداد 250 دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در سال تحصیلی 1399-1398 به شیوه نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند و به مقیاس سازگاری تحصیلی اندرسون (Anderson) و همکاران و مقیاس اشتیاق تحصیلی فردریکز (Fredericks) و همکاران پاسخ دادند. پایایی با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ، روایی هم گرا با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و روایی سازه با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی محاسبه شد.

تحلیل عاملی تاییدی نشان داد که شاخص X2/df برای ساختار سه عاملی، 13/2 است و شاخص های برازندگی مدل (966/0 GFI=، 928/0 AGFI=، 969/0 CFI=، 944/0 NFI=، 949/0TLI=، 068/0RMSEA=) رضایت بخش بود. پایایی برحسب ضریب آلفای کرونباخ برای سازگاری تحصیلی 80/0 گزارش شد (سبک زندگی دانشجویی= 70/0، موفقیت تحصیلی= 77/0، انگیزه تحصیلی= 76/0). همچنین بین سازگاری تحصیلی و اشتیاق تحصیلی همبستگی مثبت و معنادار وجود دارد (01/0>P) و روایی هم گرا تایید می شود.

بر اساس نتایج تحقیق حاضر، مقیاس سازگاری تحصیلی ابزاری مناسب با خصوصیات روان سنجی قابل قبول برای سنجش سازگاری تحصیلی در دانشجویان ایرانی است.