دیدگاه دانشجویان دندانپزشکی شهید بهشتی در مورد شیوه های ارزشیابی دروس بالینی

ارزشیابی جزء لاینفک برنامه های آموزشی محسوب می شود و بی تردید انجام ارزشیابی مناسب جهت دروس بالینی گروه علوم پزشکی و دندانپزشکی که رسالت تربیت نیروهای متخصص حرفه ای را دارند، باعث ارتقای سطح کیفی آموزش می شود. هدف از این مطالعه بررسی نظر دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه شهید بهشتی درباره شیوه های ارزشیابی دروس بالینی دندانپزشکی عمومی درسال 1397 -1396 انجام گرفت.

در این مطالعه توصیفی- مقطعی تمام دانشجویان ترم 10 و 11 (در مجموع 50 نفر) دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی در سال 1397-1396 شرکت نمودند. ابزار گرد آوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته بود که پس از تایید روایی و پایایی مورد استفاده قرار گرفت. براساس مقیاس سه درجه ای لیکرت میانگین بین 0تا 7/0 ضعیف، 7/0 تا 4/1 متوسط و 4/1 تا 2 قوی در نظر گرفته شد. شیوه گرد آوری پرسشنامه ها به صورت میدانی انجام گردید. بعد از جمع آوری پرسشنامه ها، داده ها way Anova One و Tukey و آزمون کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

از منظر گروه هدف حیطه ارزشیابی آسکی با میانگین 69/0وانحراف معیار44/0 متوسط رو به ضعیف، روش ارزشیابی ریکوارمنت با میانگین99/ وانحراف معیار50/0متوسط و حیطه کیفیت نحوه ارزشیابی دروس بالینی با میانگین 20/1 وانحراف معیار32/0خوب ارزیابی شد. ولی عدم رضایت در چند مورد از جمله فیدبک دهی اساتید، مناسب بودن روش ارزشیابی آسکی برای ارزیابی مهارت های بالینی دندانپزشکی و استفاده از معیار های یکسان برای نمره دهی توسط اساتید از نظر دانشجویان دیده شد.

با توجه به نظر کلی دانشجویان که شیوه های ارزشیابی دروس بالینی را درمجموع متوسط ارزیابی کردند، به نظر می رسد که روش های ارزشیابی دروس بالینی و کیفیت نحوه ارزشیابی آنها در دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی نیاز به بررسی و بازنگری دارد.