استادان برای یادگیری از چه سبکی استفاده می کنند؟

شرط لازم برای توانمندسازی اعضای هیات علمی دانشکده های پزشکی در زمینه آموزش، طراحی و اجرای برنامه های توانمندسازی موثر و استفاده از روش های آموزشی مناسب است. شناسایی سبک های یادگیری آنان و ارایه دوره های آموزشی بر آن اساس مهم است. پژوهش حاضر با هدف شناسایی سبک های یادگیری اعضای هیات علمی بر اساس نظریه کلب در دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 1397 انجام شد.

این پژوهش از نوع توصیفی- مقطعی بود. جامعه آماری 138 نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهر مشهد بودند که در سال تحصیلی 98-97 مشغول به تدریس بودند و مشمول دوره توانمندسازی حیطه آموزشی سطح یک می شدند. براساس نمونه گیری تمام شماری کلیه این جامعه به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه سبک یادگیری کلب 1/3 بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های آماری chi-square و Kruskal-Wallis مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

میزان مشارکت اعضای هیات علمی برابر با 5/77 درصد بود. سبک های یادگیری اعضای هیات علمی به ترتیب شامل 58 نفر جذب کننده (8/59 درصد)، 27 نفرهم گرا (8/27 درصد)، 9نفر واگرا (3/9 درصد)، 3نفر انطباق یابنده (1/3 درصد) بودند. بین سبک های یادگیری غالب (جذب کننده و هم گرا) و متغیر های جمعیت شناختی ارتباط معناداری یافت نشد. همچنین بین سبک های یادگیری در گروه های پایه و بالینی تفاوت آماری معنادار وجود نداشت.

با توجه به سبک یادگیری غالب در این مطالعه پیشنهاد می شود که در دوره های توانمندسازی بیش تر از روش های آموزشی سخنرانی، روش های دیداری و خودآموزی با مطالب خواندنی استفاده شود، اما نباید فراموش کرد که در یک دوره فراگیرانی با سبک های یادگیری گوناگون حضور خواهند داشت که هریک روش یاددهی خاصی طلب می کند. لازم است با توجه به چندگانگی سبک های یادگیری از روش های متنوع یاددهی استفاده شود.