تکه ای فراموش شده از معمای شبکه های بهداشتی درمانی کشور

دسترسی به غذای مقرون به صرفه و مغذی در مناطق کم برخوردار، آموزش و توجه به انتخاب های غذایی مردم برای کاهش سوءتغذیه و پیشگیری از انواع بیماری های متابولیک، یکی از مسایل مهم در تامین سلامت جامعه است. تلاش برای کسب مشارکت و همکاری سازمان های متولی غذا، کشاورزی، بازرگانی، صدا و سیما و... و تشکیل کارگروه های اضطراری به منظور تدوین راهکارهای اجرایی برای سازمان دهی امنیت غذایی پایدار و تصحیح فرهنگ غذایی هدف این نوشتار است. متاسفانه یکی از اجزای مراقبت های بهداشتی اولیه، عرضه غذا و تغذیه مناسب به عنوان یک قطعه از پازل شبکه های بهداشتی درمانی اجرایی نشده است تا متولیان سلامت وجود و عرضه غذا را در منطقه مورد پایش قراردهند. با وجود تلاش 50 ساله گروهی از خبرگان تغذیه کشور و موفقیت در کسب حمایت قانون گذاران برای ایجاد قوانین لازم و بسترهای فرابخشی برای حل مشکلات عرصه غذا و تغذیه و در قوانین موجود از ماده 197 قانون برنامه سوم توسعه، ماده 84 قانون برنامه چهارم توسعه تا سند چشم انداز ایران در افق 1404 و سیاست های کلی اقتصاد مقاومتی که همه به سلامت، رفاه و امنیت غذایی تاکید دارند و همکاری های مشترک فرابخشی از طریق ادغام دو شورا و تشکیل شورای عالی سلامت و امنیت غذا و تغذیه با حضور 15 وزیر و به ریاست رییس جمهور و حتی شروع به کار 15 ساله این شورا، در زمینه امنیت غذایی، فرهنگ سازی تغذیه صحیح، سلامت غذا از مزرعه تا سفره، هنوز بیماری های ناشی از کمبودهای غذایی وجود دارد و هجمه سنگین بیماری های متابولیک نیز در این مدت به آن اضافه شده است. برای همکاری های بین وزارتخانه ای به منظور نهادینه کردن امنیت غذایی راه درازی در پیش روست و نظام سلامت که هزینه های ناامنی غذایی و شیوع بیماری های متابولیک ناشی از تغذیه نامناسب را می پردازد باید پیشگام اقدامات عملی فرابخشی شود.