مروری بر کووید-19 از دیدگاه ایمونولوژی

با توجه به نبود درمان یا واکسن تایید شده ضدویروس کرونا تا بدین لحظه، شناخت و استفاده از ابزار طبیعی سیستم ایمنی بدن انسان برای مقابله با این ویروس ضروری است.

از روش مطالعه کتابخانه ای و پایگاه های اطلاعاتی بین المللی شامل PubMed, Scopus, Google Scholar استفاده شده است.

سیستم ایمنی ذاتی اغلب شامل سلول های نوتروفیل و ماکروفاژها و ترشح های آن ها در دفاع اولیه در برابر حمله ویروس نقش مثبتی ایفا می کند ولی با تداوم پاسخ ها و ترشح سایتوکاین ها و کموکاین های التهابی منجر به تخریب بافت های درگیر و از دست رفتن کارکرد آن ها می شوند. سیستم ایمنی اکتسابی شامل لنفوسیت های T و B با از بین بردن مستقیم سلول های آلوده، ترشح سایتوکاین های تقویت کننده پاسخ ها و ترشح آنتی بادی های خنثی کننده در جهت ریشه کن کردن ویروس در بدن فعالیت می کنند ولی انحراف این پاسخ ها به سمت T Helper 1 نیز می تواند زمینه ساز التهاب غیرقابل کنترل و آسیب بافتی شود. درمان های ضدالتهابی، ضدویروسی، سرم درمانی و حمایتی برای بیماران بدحال مورد استفاده اند ولی هیچ یک تاثیر قطعی در درمان ندارند. روش های تشخیصی مولکولی و سرولوژی به سرعت در حال پیشرفت و تکامل هستند و چند ایده برای طراحی واکسن ضدکرونا در حال بررسی های پیش بالینی و بالینی می باشند.

شناخت کامل و دقیق از کیفیت و کمیت پاسخ های ایمنی و دستکاری آن ها در جهت صحیح ممکن است راهکار مناسبی در مقابله با بیماری COVID-19 باشد. علم ایمونولوژی هم در زمینه پیشگیری (واکسن)، هم در درمان (داروهای ضدالتهابی و تقویت دفاعی) و هم در زمینه تشخیص (روش های مولکولی و سرولوژی) در کنترل و مقابله با همه گیری کرونا نقش دارد.