مقایسه خودتعیین گری در رابطه زناشویی، تعهد به همسر و رضایت زناشویی در زنان و مردان بدون و دارای تعارض زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره

پژوهش حاضر با هدف مقایسه خودتعیین گری در رابطه زناشویی، تعهد به همسر و رضایت زناشویی در متاهلین بدون و دارای تعارض مراجعه کننده به مراکز مشاوره انجام شد. بدین منظور نمونه ای شامل زنان و مردان متاهل دارای تعارض زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره (85 نفر: 59 زن و 25 مرد) و زنان و مردان متاهل بدون تعارض زناشویی (97 نفر: 56 زن و 41 مرد) به روش دردسترس و داوطلب برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند که به مقیاس های ارضای نیازهای اساسی در روابط شلدون و همکاران (2001)، رضایت زناشویی کانزاس شام و همکاران (1983) و مقیاس تعهد زناشویی آدامز و جونز (1997) پاسخ دادند. نتایج پژوهش نشان داد گروه دارای تعارض، در مقایسه با گروه بدون تعارض نمرات پایین تری در خودمختاری، شایستگی، ارتباط، تعهد زناشویی و رضایت زناشویی گزارش نمودند (01/0<p). نتایج همچنین نشان داد مردان به طور کلی نسبت به زنان، نمرات بالاتری در تعهد زناشویی و رضایت از رابطه زناشویی کسب کردند (01/0<p). در بررسی اثر تعاملی تعارض و جنسیت، نتایج نشان داد که زنان گروه بدون تعارض نمرات بالاتری در شایستگی و ارتباط گزارش نمودند (05/0<p). وجود تعارضات حل نشده در روابط زناشویی موجب کاهش توانایی خودتعیین گری در رابطه شده، با کاهش تعهدات زناشویی، رضایت از رابطه را کاهش می دهد. از این رو، غنی سازی روابط زوجین با بالابردن توان خودتعیین گری در روابط زوجین، منجر به افزایش تعهد به رابطه و رضایت  زناشویی می شود.