ارزیابی تاثیر ترکیب های مختلف کشت مخلوط آفتابگردان (.Helianthus annus L)، لوبیا چیتی (.Phaseolus vulgaris L) و کدو پوست کاغذی (.Cucurbita pepo L) بر عملکرد و اجزای عملکرد

به منظور بررسی و مقایسه ترکیب های مختلف کشت مخلوط سه گونه زراعی آفتابگردان (Helianthus annus L.)، کدو پوست کاغذی (Cucurbita pepo L.) و لوبیا چیتی (Phaseolus vulgaris L.) بر عملکرد و اجزای عملکرد آن ها، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در دو سال زراعی 95-1394 و 96-1395 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار و پنج تیمار اجرا شد. تیمارها شامل ترکیب های مخلوط دوگانه (H:C, H:P,C:P) و سه گانه یک ردیفی و دو ردیفی (H:C:P,HH:CC:PP) در سری های جایگزینی و تک کشتی هر گونه (H,C, P) بود. صفات مورد مطالعه شامل اجزای عملکرد، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت سه گونه آفتابگردان، کدو پوست کاغذی و لوبیا چیتی و نسبت برابری زمین بودند. نتایج نشان داد که اثر ترکیب های مختلف کشت مخلوط بر اجزای عملکرد و عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت آفتابگردان، کدو پوست کاغذی و لوبیا چیتی معنی دار (05/0≥p) بود. بیشترین عملکرد دانه آفتابگردان مربوط به تیمار مخلوط سه گانه دو ردیفی (HH:CC:PP) (10158 کیلوگرم در هکتار)، لوبیا چیتی مربوط به کشت خالص (P) (1049 کیلوگرم در هکتار) و در کدو پوست کاغذی مربوط به تیمار مخلوط دوگانه لوبیا چیتی+ کدو پوست کاغذی (C:P) (2501 کیلوگرم در هکتار) بود. بیشترین عملکرد بیولوژیک آفتابگردان، کدو پوست کاغذی و لوبیا چیتی به ترتیب برای کشت خالص (H)، مخلوط سه گانه دو ردیفه  (HH:CC:PP)و کشت خالص (P) مشاهده شد. بالاترین نسبت برابری زمین (LER) در کشت سه گانه یک ردیفی (H:C:P) (69/1) و کمترین نسبت برابری زمین (LER) برای مخلوط دوگانه آفتابگردان+ لوبیا چیتی (H:P) (06/1) محاسبه گردید. به طور کلی، در تمامی تیمارهای کشت مخلوط در سیستم های دوگانه و سه گانه نسبت برابری زمین بیشتر از یک و در مخلوط های سه گانه بالاتر از مخلوط های دوگانه بود.