بررسی کنترل علف های هرز بر صفات بیوشیمیایی، محتوای نسبی آب برگ و عملکرد دانه در کشت مخلوط ارقام گندم

کشت مخلوط ارقام گندم به ویژه ارقامی که از نظر ارتفاع با هم اختلاف دارند موجب افزایش عملکرد می شود و علت این امر می تواند ایجاد کانوپی موج دار و استفاده کاراتر از منابع محیطی به ویژه تشعشع باشد که موجب افزایش عملکرد مخلوط نسبت به اجزای آن ها در کشت خالص می شود. این آزمایش به منظور مطالعه بررسی کنترل علف های هرز بر صفات بیوشیمیایی و عملکرد در کشت مخلوط ارقام گندم صورت گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در طی سال زراعی 1398 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی داراب، دانشگاه شیراز اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل کنترل علف های هرز به مدت دو هفته در شش سطح در مراحل رشد گیاه گندم بودند که شامل: کنترل ابتدای پنجه زنی، کنترل ابتدای ساقه رفتن، کنترل ابتدای غلاف رفتن، کنترل ابتدای ظهور سنبله، شاهد بدون علف هرز و شاهد بدون کنترل علف هرز بود و تیمار سیستم کشت شامل: تک کشتی سیروان، ستاره و مخلوط ستاره و سیروان به صورت ردیف های یک در میان و به نسبت یک به یک بودند. نتایج نشان داد که اثرات کنترل علف های هرز و سیستم کشت بر صفات کلروفیل a و b، کارتنویید، کاتالاز، پراکسیداز، محتوای نسبی آب برگ، زیست توده علف های هرز و عملکرد دانه معنی دار بود. همچنین مقدار کلروفیل a، کارتنویید و محتوای نسبی آب برگ در کنترل علف های هرز در مرحله پنجه زنی به ترتیب، 2/64، 97/38، 4/31 درصد افزایش نسبت به شاهد دارای علف هرز داشت و همین صفات در کشت مخلوط به ترتیب 2/5، 2/7 و 8/12 درصد نسبت به تک کشتی ستاره افزایش داشته است. به طور کلی حضور بیشتر علف های هرز باعث کاهش در میزان کلروفیل a، کلروفیل b و کارتنویید و افزایش در میزان آنزیم کاتالاز و پراکسیداز شد و تمامی این صفات در کشت مخلوط ارقام افزایش بیشتری را نشان داده اند. به طور کلی کنترل علف های هرز در مرحله پنجه زنی باعث بهبود عملکرد در مقایسه با سایر تیمارها شد و بیشترین عملکرد دانه در کشت مخلوط ارقام حاصل شد که نسبت به تک کشتی رقم ستاره 6/29 درصد افزایش داشت.