تاثیر غلظت های مختلف سلنیوم بر برخی خصوصیات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی بالنگوی شهری در رژیم های مختلف آبیاری

خشکی یکی از مهم ترین محدودیت های تولید کشاورزی در سراسر جهان است. سلنیوم از طریق افزایش میزان ترکیبات و آنزیم های آنتی اکسیدانی نقش مهمی در تحمل گیاهان به تنش های محیطی دارد. به منظور بررسی اثر سلنیوم بر خصوصیات مرفولوژیکی و فیزیولوژیکی بالنگوی شهری تحت رژیم های مختلف آبیاری، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کامل تصادفی با سه تکرار در شرایط گلخانه اجرا گردید. فاکتور اول شامل سطوح مختلف تنش خشکی (100%، 75%، 50% و 25% ظرفیت زراعی) و فاکتور دوم شامل غلظت های مختلف سلنیوم (صفر، 5 و 10 میلی گرم بر لیتر سلنات سدیم) بود. براساس نتایج به دست آمده، خشکی اثر منفی بر میزان وزن تر گیاه، وزن تر و خشک برگ، عملکرد بیولوژیکی و عملکرد بذر بالنگوی شهری داشت. اما، تحت تنش خشکی، محلول پاشی سلنیوم سبب افزایش معنی دار ارتفاع گیاه (2/32 سانتی متر)، میزان پرولین (92/0 میلی گرم بر گرم وزن خشک) و فنول کل (82/0 میلی گرم بر گرم وزن خشک) شد. با افزایش غلظت سلنیوم ویژگی های فیزیولوژیکی مورد مطالعه ی (محتوی نسبی آب برگ (10/65 %) قند محلول کل (55/2 میلی گرم بر گرم وزن خشک)، پروتئین کل (289/0 میلی گرم بر گرم وزن خشک) و ظرفیت آنتی اکسیدانی (21/0 %) برگ بالنگوی شهری افزایش یافت. میزان غلظت 10 میلی گرم بر لیتر سلنات سدیم تاثیر مثبتی بر وزن تر گیاه و عملکرد بیولوژیکی بالنگوی شهری داشت که احتمالا با نقش آنتی اکسیدانی سلنیوم همراه است. تحت شرایط تنش خشکی، سلنیوم میزان پرولین و فنول کل را افزایش داد که افزایش این اسمولیت های سازگار نقش مهمی در تحمل بالنگوی شهری به خشکی داشت.