آسیب شناسی بعد سیاسی حکمرانی آب در ایران (1392-1368)

امروزه در سطح جهانی این عقیده بصورت فزاینده ای مورد پذیرش قرار گرفته است که «بحران آب» در واقع بحران حکمرانی آب است؛ با توجه به اهمیت مفهوم «حکمرانی آب» در سیاستگذاری منابع آب، این نوشتار در تلاش بوده تا « بعد سیاسی» که در واقع مهمترین بعد از ابعاد حکمرانی آب محسوب می شود در ایران را در یک دوره 24 ساله با کمک روش تحلیل شبکه‌ای مورد آسیب‌شناسی قرار دهد. یافته‌های پژوهش حاضر حاکی آن است که به‌دلیل تمرکز بیش از حد قدرت تصمیم‌گیری در نهادهای دولتی (بخصوص وزارت نیرو)، فقدان امکان مشارکت ذی‌نفعان و بخش غیر دولتی در فرایند سیاستگذاری منابع آب، بعد سیاسی حکمرانی آب در ایران کاملا مخدوش بوده و همین امر از جمله عوامل زمینه‌ساز ناکارآمدی سیاست‌های آب و در نهایت وقوع بحران آب در کشور بوده است.