مطالعه تطبیقی تربیت اجتماعی دردوره آموزش ابتدائی ایران و ژاپن

هدف مقاله حاضر مطالعه تطبیقی تربیت اجتماعی در نظام آموزشی ایران و ژاپن از منظر سیاست های کلان و تحلیل محتوای کتب دوره ابتدایی است. روش پژوهش، تطبیقی (کیفی) و برای تحلیل داده ها و ارایه نتایج از رویکرد ناحیه ای بردی استفاده می شود. سطح تحلیل و واحد مشاهده تحقیق " کلان " (کشور) و استراتژی انتخاب نمونه " نظام های اجتماعی متفاوت، نتایج آموزشی متفاوت " بر اساس رویکرد " آشنا سازی غریبه ها " است. برای جمع آوری داده ها، از منابع آموزشی همچون اسناد ملی،گزارش های وزارت آموزش و پرورش، کتب درسی دوره ابتدایی، مقالات نشریات و کتب استفاده گردید. یافته های پژوهش نشان داد اسناد بالادستی در ایران متاثر از سه عامل هویت ملی، هویت اسلامی و هویت مدرن به مفهوم تربیت اجتماعی کودکان توجه دارند در حالی که در ژاپن سیاست های کلان آموزشی متاثر از آیین بودایی و شینتو،کنفوسیوسیسم، ناسیونالیسم و مدرنیزم است. نظام آموزشی ژاپن در دوره ابتدایی در مقایسه با نظام آموزشی ایران توجه سیاستی و فرایندی بسیار قوی تری به تربیت اجتماعی کودکان دارد. براساس این پژوهش، اسناد بالادستی نظام آموزشی ژاپن به شدت بر افزایش نقش عامل مدرنیزم(در مقایسه با دیگر عوامل) و آموزش مفاهیمی همچون محیط زیست، مسایل جهانی، تفاهم بین المللی، تبادلات فرهنگی، شهروندی، آینده جهان و نقش ژاپن تاکید می ورزند. علاوه بر این نتایج تحقیق نشان می دهد که زمان اختصاص یافته ،و تنوع موضوعات مرتبط با تربیت اجتماعی در دوره ابتدایی ژاپن بیشتر از ایران است. توصیه سیاستی کلان و کلیدی این پژوهش، بازنگاری و بازآفرینی رویکردهای راهبردی وسیاستی به تربیت اجتماعی و معطوف نمودن برنامه های آموزش رسمی (قصد شده) و برنامه های آموزش غیررسمی (پنهان و برنامه ریزی اجتماعی) به زندگی اجتماعی واقعی و روزمره کودکان در دوره آموزش ابتدایی ایران است.