بررسی روش های تهاجمی و کم تهاجمی در تسریع حرکت دندانی در ارتودنسی

طول مدت طولانی درمان و درد و ناراحتی حین درمان، یکی از مهم ترین نگرانی های بیماران نیازمند درمان ارتودنسی است. همچنین مدت زمان طولانی درمان، با افزایش خطر پوسیدگی، تحلیل ریشه و تحلیل لثه همراه می باشد. کاهش مدت زمان درمان، باعث کاهش عوارض درمان های ارتودنسی و در عین حال افزایش رضایتمندی بیمار می شود. تحقیقات فراوانی در زمینه روش های تسریع حرکت دندانی به منظور کاهش زمان درمان انجام شده است. روش های مختلفی جهت تسریع حرکت دندان وجود دارد که شامل مواد شیمیایی (پروستاگلاندین E2، ویتامین D3 و هورمون پاراتیرویید)، کاربرد اولتراسونیک و تحریک کننده های الکتریکی می باشد. امروزه روش های جدید تهاجمی و غیرتهاجمی برای تسریع حرکت دندان در ارتودنسی استفاده می شود که شامل جراحی کورتیکوتومی و لیزر می باشد. هدف از این مطالعه، مروری بر مکانیسم حرکت دندان حین درمان ارتودنسی و بررسی روش های مداخله ای تهاجمی و کم تهاجمی، جهت تسریع حرکت دندانی حین ارتودنسی است.