کاربست نوآوری اجتماعی جهت افزایش مشارکت اجتماعی در اسناد بالادستی علم و فناوری: مطالعه موردی نقشه جامع علمی کشور

مشارکت عمومی در علم بعنوان یکی از ابعاد دموکراسی علم در جامعه می تواند  زمینه ای سازنده برای دیدگاه های عموم فراهم کند و این مهم زمانی تحقق خواهد یافت که علم و فناوری مقوله ای عمومی قلمداد شده و در متن زندگی روزمره شهروندان وارد شود. علی رغم آنکه در دو دهه اخیر، تاکید بر تدوین سیاست و برنامه ریزی جهت توسعه علم و فناوری در ایران را می توان در اسناد بالادستی کشور به خوبی مشاهده نمود، اما به نظر می رسد تحقیق جامعی که اسناد بالادستی علم و فناوری را از منظر مشارکت اجتماعی در علم و فناوری مورد نقادی قرار دهد، کمتر انجام شده است. در این راستا تولید ایده های بدیع و مبتنی بر نوآوری اجتماعی برای تحقق مشارکت اجتماعی در نقشه جامع علمی کشور رسالت منحصربه فرد این پژوهش است که در سه گام (توصیف، آسیب شناسی و ارایه راهکار) پیگیری خواهد شد. این پژوهش ابتدا با استخراج گزاره های ناظر بر مشارکت اجتماعی در علم و فناوری در اسناد سیاستی در قالب 5 بعد و 30 مولفه، سعی می کند چالش های موجود در نقشه جامع علمی را مشخص کند. نتایج نشان داد سند مذکور با آسیب های متعددی از این منظر روبروست. در نهایت نیز 25 راهکار مبتنی بر نوآوری اجتماعی به منظور پوشش این چالش ها ارایه شد.