فرهنگ ایمنی بیمار از دیدگاه پرستاران شاغل در بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران

در سازمان‌های ارایه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی و درمانی، بهبود فرهنگ ایمنی بیمار به عنوان یکی از عوامل مهم در راستای کاهش حوادث ناخواسته و ارتقای ایمنی بیمار شناخته شده است. هدف از مطالعه حاضر تعیین وضعیت فرهنگ ایمنی بیمار از دیدگاه پرستاران بیمارستان‌های منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران بود.

مطالعه حاضر یک پژوهش مقطعی بود که در نیمه دوم سال 1398 و در میان هفت بیمارستان آموزشی- درمانی منتخب وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران با حجم نمونه 295 نفر انجام شد. مشارکت‌کنندگان با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شده و ابزار گردآوری داده‌ها نیز پرسشنامه استاندارد فرهنگ ایمنی بود. در نهایت داده‌ها توسط آمار توصیفی (تعداد، درصد، میانگین، انحراف معیار) و تحلیلی (آزمون تی‌مستقل، آنالیز واریانس یک‌طرفه) و در سطح معنی‌داری کمتر از 05/0 به وسیله نرم‌افزار SPSS نسخه 16 تحلیل گردید.

یافته‌ها:

 از 295 پرسشنامه توزیع‌شده، تعداد 260 پرسشنامه (8/89 درصد) بازگردانده شد. نمره کلی فرهنگ ایمنی بیمار در مطالعه حاضر 06/3 با انحراف معیار 40/0 بود که از بین ابعاد آن، بیشترین میانگین مربوط به بعد یادگیری سازمانی (74/0 ± 45/3) و کمترین میانگین به ابعاد تبادلات و انتقال اطلاعات (86/0 ± 45/2) تعلق داشت. بر اساس نتایج بخش تحلیلی پژوهش نیز بین وضعیت فرهنگ ایمنی با ویژگی‌های جمعیت شناختی و سازمانی پرستاران ارتباط آماری معنی‌داری وجود نداشت (05/0>p).

نتیجه‌گیری کلی: 

در این مطالعه نمره کلی فرهنگ ایمنی بیمار در حد متوسط بود. عواملی از قبیل حمایت مدیران از مقوله ایمنی بیمار در بیمارستان، کار تیمی درون واحدهای سازمانی، ارتباطات و ارایه بازخورد در مورد خطاها و تسهیل تبادل و انتقال اطلاعات در سازمان‌های مراقب سلامت در راستای افزایش ایمنی گیرندگان خدمات ضروری می باشد. همچنین ارتقای روابط و کار تیمی بیشتر درون واحدهای بیمارستانی و ایجاد محیط غیرتنبیهی به منظور گزارش بیشتر حوادث نیز می‌تواند در این راستا مثمرثمر واقع گردد.