رابطه بین تاب آوری و کیفیت زندگی در پرستاران : نقش میانجی ابرازگری هیجانی

سابقه و هدف:

 پرستاران با تنش های زیادی روبرو هستند که می تواند تاثیری منفی بر خلق و خو، عملکرد شغلی و کیفیت زندگی آن ها داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی نقش میانجی ابرازگری هیجانی در رابطه بین تاب آوری و کیفیت زندگی پرستاران بود.

این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بود. شرکت کنندگان 204 پرستار شاغل بودند که در سال 1397 از بیمارستان های امام رضا، قایم و هاشمی نژاد مشهد به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها از طریق پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (CD-RISC)، مقیاس کیفیت زندگی (WHOQOL-26) و پرسشنامه ابرازگری هیجانی (EEQ) جمع آوری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد. داده ها در نرم افزارهای SPSS و AMOS نسخه 23 تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که بین تاب آوری و کیفیت زندگی (309/0= r) همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین بین کیفیت زندگی با ابرازگری هیجان مثبت (517/0= r)، ابراز هیجان منفی (361/0-= r) و ابراز صمیمیت (494/0= r)، رابطه معناداری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل مسیر حاکی از آن بود که تاب آوری با کیفیت زندگی از طریق ابرازگری هیجانی مرتبط است.

استنتاج:

 با توجه به یافته ها، تاب آوری و ابرازگری هیجانی می توانند کیفیت زندگی پرستاران را بهبود بخشد.