نشانه شناسی خویشکاری نام رستم در شاهنامه

امروزه نشانه شناسی به عنوان علمی که به بررسی نشانه های موجود در یک متن می پردازد، اهمیتی خاص در بررسی متون، به ویژه متون ادبی دارد و رهیافتی موثر برای ورود به لایه های تودرتوی متون محسوب می شود. از آنجایی که نشانه شناسی به بررسی نشانه ها در قالب یک نظام می پردازد، در واکاوی متون ادبی نیز رهیافت نشانه شناسی، با نظام هایی مختلف روبه روست که از زوایایی متفاوت مورد بررسی قرار می گیرند. این پژوهش نیز با اتخاذ دو رویکرد اسطوره شناسی و نشانه شناسی، سعی در بازخوانی شخصیت رستم در شاهنامه دارد و برای رسیدن به این مهم، وجود این قهرمان را در قالب نظامی نشانه ای بررسی می کند. ریشه نام رستم، ارتباطش با سایر شخصیت های شاهنامه، رنگ درفش و سراپرده او، جنگاوری او، اسب او، ابزار کارزار او و... از جمله مهم ترین مواردی محسوب می شوند که در نظام نشانه ای مربوط به رستم قرار می گیرند. این پژوهش بر آن است به تبیین این نکته بپردازد که آنچه در متن شاهنامه به شخصیت رستم ارتباط پیدا می کند، در قالب یک نظام نشانه ای قرار می گیرد؛ نظامی که از طریق بررسی روابط جانشینی و همنشینی موجود در آن، می توان به تناسب خویشکاری رستم با هر آنچه به وی مربوط می شود، پی برد.