مدلبندی هزینه های آزمایشگاهی درمان در سال های 1394 تا 1398

سالمند شدن جمعیت ایران از یک سو و افزایش هزینه های خدمات پزشکی به دلیل توسعه تکنولوژی ازسوی دیگر، مشکلاتی را  برای صنعت بیمه درمان به وجود آورده که این حوزه از بیمه را به یکی از حوزه های پرمخاطره تبدیل کرده است. در این شرایط، یکی از اساسی ترین نیازهای حوزه درمان، تعیین مدلی برای هزینه های درمان به صورت دقیق و موردی است. بیمه گر اجتماعی باید روند هزینه ها را با دقت بررسی کرده یا رویکرد مالی هزینه های آینده را پیش بینی کند.

این مقاله با استفاده از داده های بیمه سلامت در سال های 1394 تا 1398 و به کارگیری ایده مورد بررسی توسط کریستینسن و همکاران، مدل مناسبی برای متوسط هزینه های آزمایشگاهی درمان ارایه داده است. بنابراین نتایج این پژوهش می تواند به بهبود بیمه سلامت کمک کند.

براساس نتایج، متوسط هزینه های درمان توزیع نسبتا متقارنی داشته و به عوامل سن و زمان بستگی دارد. نتایج نشان می دهد که متوسط هزینه های درمان آزمایشگاهی فصلی، مقدار بالاتری برای سنین نوزادی و سنین جوانی داشته و به طور یکنواخت با افزایش سن، افزایش پیدا می کند.

یکی از دلایل ناموفق بودن طرح سلامت، مشخص نبودن هزینه های درمان به صورت دقیق است. این پژوهش با ارایه مدل های ریاضی، این مشکل را مرتفع و در نهایت، مدل مناسبی برای متوسط هزینه های فصلی آزمایشگاهی درمان پیشنهاد می دهد.