راهبردهای اجتماعی و انتظامی در قبال بزهکاری اطفال و نوجوانان

یکی از تحولات جدید در سیاست جنایی تقنینی کشورمان، تیوری مسئولیت کیفری کاهش یافته و با پیش بینی مسئولیت کیفری تدریجی، پاسخ های کیفری مختلفی را لحاظ کرده است. به‎طوری‎که، هر اندازه سن اطفال بالاتر رود (از سن بلوغ تا 18 سال)، میزان مسئولیت کیفری آنان بیشتر شده و نوع مجازات ها و یا میزان آن ها شدیدتر می شود و در مجموع، نظام عدالت کیفری ایران سازوکارهای تعدیل‎یافته ای را در قبال اطفال و نوجوانان پیش بینی کرده است.

در این مقاله، نگارندگان با روش تحلیلی - توصیفی به راهبردهای اجتماعی و انتظامی در قبال بزهکاری اطفال و نوجوانان پرداخته اند.   

  یافته ‎ها:

 با تصویب قوانین جدید کیفری مساله بزهکاری اطفال و نوجوانان، پاسخ های اجتماعی و انتظامی برخورد مناسب ‎تری با بزهکاری و انحراف این گروه اجتماعی نشان داده و در فرآیندهای مختلف، رویکردی افتراقی و حمایتی را در پاسخ به جرایم و انحرافات کودکان و نوجوانان برگزیده است.

  نتیجه ‎گیری:

 هرچه راهبردهای انتظامی  و اجتماعی از الگوهای تهاجمی و سخت‎گیری کیفری در قبال اطفال و نوجوانان استفاده کنند، منجر به بزهکاری دوباره آنان خواهند شد؛ ولی از طرفی، هرچه راهبردهای انتظامی  و اجتماعی از  الگوهای اعتدالی و بازپروانه استفاده کنند، منجر به این خواهد شد که اطفال بزهکار به آغوش خانواده و جامعه بازگردند.