مبدا هستی در الهیات فمینیستی و حکمت صدرایی

مبدا هستی در الهیات فمینیستی چگونه تصویر می شود و حکمت صدرایی چه انتقاداتی به این تصویر دارد؟ فمینیست ها در تلاش های نظری خود در راستای اصلاح وضعیت زنان، به اصلاح باورهای الهیاتی در خصوص مبدا هستی نیز پرداخته و کوشیده اند با نقد خدای جنسیت زده در تفکرات رایج مسیحی، به ارایه تصویری از آن بپردازند که توجیه گر تلاش های فمینیستی در راستای احیای حقوق زنان باشد. این تحقیق بر اساس روش توصیفی تحلیلی و با جستجو در آثار فمینیستی معتقد است برخی فمینیست ها در «الهیات تعالی» جایگاه مبدا هستی را از خدای مسیحیت بالاتر برده و برخی دیگر در «الهیات تنزل» آن را به زیر کشیده اند. الهیات تنزل با ترسیم خدای متوهم، متغیر، مونث، مادی و غیرمتعالی می کوشد جایگاه زن را تعالی بخشد و حقوق ازدست رفته او را جبران کند. تعالی زن به قیمت تنزل الهی موردقبول حکمت متعالیه نیست؛ بلکه تعالی زن در آن قرین با تعالی الهی است. حکمت صدرایی با اثبات برهانی دو مبنای اساسی «وجود مبدا» و «کامل مطلق بودن مبدا» الهیات تنزل فمینیستی را به چالش می کشد. درعین حال این نظام حکمی با ترسیم قابل قبولی از جایگاه زن و مرد، در عین پرهیز از تنزل مقام الهی، بستر دستیابی به حقوق ازدست رفته آنان را نیز فراهم می کند.