تفاوت های جنسی در دل بستگی به خدا: نقش تعدیل کننده پایگاه هویت

این پژوهش با هدف بررسی تفاوت های جنسی در دلبستگی به خدا با تاکید بر نقش پایگاه هویت من در دانشجویان دانشگاه قم انجام شد. در این مطالعه همبستگی، 370 نفر دانشجو (190 پسر و 180 دختر) که به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند، به آزمون گسترش یافته عینی پایگاه هویت من (EOM-EIS-2) و دلبستگی به خدا (ATG-37) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل، ضریب همبستگی و رگرسیون چندگانه به شیوه سلسله مراتبی تجزیه و تحلیل شدند. نمرات بالاتر دختران در دلبستگی ایمن و دوسوگرا و نمرات بالاتر پسران در دلبستگی اجتنابی، تفاوت معنادار میان پسران و دختران در دلبستگی به خدا را نشان می دهد؛ ولی بین این دو جنس به لحاظ توزیع در چهار نوع پایگاه هویت، تفاوت معناداری وجود ندارد. نتایج نشان می دهد جنس آزمودنی ها پیش بینی کننده معناداری برای هر سه نوع دلبستگی به خداست؛ ولی در پایگاه هویت، فقط دو پایگاه هویت تحقق یافته و سردرگم در پیش بینی دلبستگی ایمن و دلبستگی اجتنابی به خدا بتای معنادار دارند که با ورود اثر متقابل جنس و پایگاه هویت به معادله رگرسیون، مشاهده می کنیم بتای هویت تحقق یافته کاهش می یابد و از معناداری خارج می شود؛ درحالی که بتای هویت سردرگم کاهش می یابد؛ ولی همچنان معنادار است. در دلبستگی دوسوگرا به خدا، فقط یک پایگاه هویت سردرگم بتای معنادار دارد که با ورود اثر متقابل جنس و هویت به معادله رگرسیون، مشاهده می کنیم بتای هویت سردرگم کاهش می یابد و از معناداری خارج می شود. بنابراین می توان نتیجه گرفت جنس و هویت دو متغیر پیش بینی کننده در دلبستگی به خدا هستند و هویت در رابطه میان جنس و دلبستگی به خدا نقش معنادار دارد.