سنجش میزان تجمع زیستی عناصر سنگین در بافت عضله ماهی اسبله (Silurus glanis Linnaeus, 1758) رودخانه سیاه درویشان (استان گیلان، ایران)

عناصر سنگین به لحاظ زیستی دارای ماهیت تخریب ناپذیری می باشند که تجمع میزان زیادی از غلظت آن ها در بافت موجودات آبزی، تهدیدی برای آبزیان و همچنین انسان ها محسوب می گردند.  بنابراین پژوهش حاضر با هدف اندازه گیری میزان و ترتیب غلظت عنصرهای تجمع یافته در بافت عضله ی ماهی اسبله رودخانه ی سیاه درویشان به عنوان یکی از گونه ماهیان دارای اهمیت بالای اقتصادی و همچنین تعیین میزان سلامت بهداشتی آن جهت تغذیه ی انسانی، به انجام رسیده است.  در تحقیق کنونی، مقدار غلظت یازده عنصر (آرسنیک، کادمیوم، کروم، مس، آهن، جیوه، منگنز، نیکل، سرب، سلنیوم و روی) در بافت عضله ی 20 عدد ماهی اسبله (Silurus glanis) صید گردیده به وسیله ی تور پرتابی سالیک از رودخانه ی سیاه درویشان استان گیلان در تابستان سال 95 پس از به کارگیری روش هضم بسته در دستگاه هضم کننده ی مایکروویو CEM، توسط دستگاه طیف سنجی جذب اتمی Varian اندازه گیری و بررسی شدند.  مقدار کم ترین و بیش ترین عنصرهای تجمع یافته به ترتیب:  روی 74/28-95/30، آهن 75/23-41/26، مس 33/6-61/7، منگنز 58/2-11/3، سرب 55/0-63/0، کادمیوم 44/0-52/0، سلنیوم 37/0-42/0، آرسنیک 36/0-43/0، کروم 16/0-18/0، نیکل 16/0-18/0 و جیوه 079/0-095/0 میکروگرم بر گرم وزن خشک، حاصل شد.  با توجه به نتایج به دست آمده از این تحقیق، میانگین غلظت تمام عنصرهای مطالعه شده در بافت عضله ی ماهی اسبله به غیر از چهار عنصر سنگین کادمیوم (040/0±477/0)، آرسنیک (035/0±386/0)، سرب (037/0±587/0) و منگنز (271/0±882/2)، کم تر از حد مجاز تعیین شده توسط استاندارد بین المللی FAO/WHO بودند.