اثر قارچ مایکوریزا بر برخی خصوصیات مورفوفیزیولوژیک سه ژنوتیپ زنبق آلمانی (Iris germanica) تحت تنش شوری

زنبق (Iris spp.) یکی از گیاهان زینتی و دارویی مهم از خانواده زنبق می باشد. تحقیق حاضر باهدف بررسی قارچ مایکوریزا بر برخی خصوصیات مورفوفیزیولوژیک سه ژنوتیپ زنبق آلمانی تحت تنش شوری صورت گرفت. آزمایش به صورت  فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. تیمار ها شامل چهار سطح شوری (1، 4، 8، 12 دسی زیمنس بر متر)، سه سطح قارچ مایکوریزا (صفر، 15 و 25 گرم در کیلوگرم) و سه ژنوتیپ زنبق اصلاح شده (OPRC-122، OPRC-125، OPRC-S54) بودند. با افزایش سطح شوری، وزن خشک برگ، کلروفیل a، b، کلروفیل کل و غلظت پتاسیم برگ به طور معنی داری کاهش و میزان پروتئین، فعالیت آنزیم کاتالاز و غلظت سدیم برگ افزایش یافت. در ژنوتیپ OPRC-122 شوری 8 دسی زیمنس بر متر، استفاده از 15 گرم در کیلوگرم قارچ مایکوریزا، منجر به افزایش معنی دار (21/0 میلی گرم در گرم) کلروفیل a در مقایسه با شاهد و تیمار 25 گرم در کیلوگرم قارچ مایکوریزا گردید. همچنین در ژنوتیپ مذکور، در شوری 8 دسی زیمنس بر متر، استفاده از 15 گرم در کیلوگرم قارچ مایکوریزا در مقایسه با شاهد و 25 گرم در کیلوگرم قارچ مایکوریزا، کلروفیل b را به طور معنی داری افزایش داد. کاربرد از 15 و 25 گرم در کیلوگرم قارچ در شوری 8 دسی زیمنس بر متر توانست میزان سدیم را در ژنوتیپ OPRC-122 به ترتیب 71/29 و 50/35 درصد نسبت به شاهد کاهش دهد. کاربرد 25 گرم در کیلوگرم قارچ مایکوریزا در شوری 12 دسی زیمنس بر متر در ژنوتیپ OPRC-125 میزان پتاسیم برگ را 61/12 درصد نسبت به شاهد افزایش داد. به طور کلی، به نظر می رسد که از میان سه ژنوتیپ مورد بررسی، ژنوتیپ OPRC-122 مقاومت بیشتری به تنش نشان داده و تیمارهای قارچی در هر سه ژنوتیپ بهتر از شاهد توانستند تحمل به شوری گیاه را افزایش دهند.