«منع تشبه به جنس مخالف» به مثابه قاعده فقهی

این پژوهش با روش فقهی به بررسی روایات منع تشبه به جنس مخالف می پردازد و می کوشد به این پرسش پاسخ دهد که آیا این روایات، ظرفیت لازم برای پشتیبانی یک قاعده فقهی در حوزه مباحث جنسیتی را دارد. برای پاسخ به این پرسش، پس از ذکر نکاتی در اهمیت قاعده سازی و خطورت تشبه به جنس مخالف، ویژگی های قاعده و لوازم قاعده سازی بیان می شود. در پی آن با توصیف و تبیین مضمون روایات و بررسی اسناد و دلالت و مفاد آنها، به این نتیجه می رسیم که گزاره های مربوط به منع تشبه به جنس مخالف، شمول و کلیت لازم برای تطبیق را در اختیار قرار می دهد و می تواند تحت عنوان قاعده فقهی «تحریم تشبه النساء بالرجال والعکس» در حوزه فقه فردی و حاکمیتی مطرح شود. طرح این قاعده در حوزه فقه حکومتی و سیاستگذاری های کلان اجتماعی، با دلایل متقن تری قابل پیگیری است.