تعیین ساختار عاملی و ارزیابی همسانی درونی پرسشنامه مرجعیت علمی در بین اساتید هیات علمی

 طی کردن مسیر تحقق مرجعیت علمی در دانشگاه‌ها بر عهده پژوهشگران و اعضای هیات‌علمی است و تکلیفی است که باید به سرانجام برسد. این پژوهش با هدف ، اعتبار یابی پرسشنامه مرجعیت علمی بر اساس دیدگاه اساتید دانشگاه علوم پزشکی همدان انجام شد.

پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی با رویکرد اکتشافی است که به صورت تصادفی بر روی 205 عضو هیات‌علمی دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال 1397 و با به کار‌گیری روش چند متغیره تحلیل عاملی، صورت گرفته است. ابزار تحقیق، پرسشنامه 17 گویه‌ای مرجعیت علمی است. پایایی درونی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ و همبستگی درون مقیاسی بررسی گردید؛ جهت ارزیابی ساختار عاملی پرسشنامه، از تحلیل مولفه‌های اصلی و چرخش واریماکس و شاخص کیزر استفاده شد.

 نتایج بررسی روایی و پایایی نشان داد که روایی محتوا و همبستگی درونی گویه‌های پرسشنامه در سطح قابل پذیرش بودند (948/0=Chronbach’alpha، 90/0 ³ S-CVI، 78/0 ³ I-CVI). پس از انجام تحلیل مولفه‌های اصلی با چرخش واریماکس با توجه به ملاک کیزر و ارزش ویژه، 3 مولفه مهم("چالش ارتباط علم با تولید و صنعت"، "چالش افزایش توانمندی و پیشرفت در علوم"، و "چالش‌های فردی، اجتماعی و فرهنگی") استخراج گردید که روی هم 46/70 درصد از واریانس کل را تبیین می‌کند.

با توجه به یافته‌های این مطالعه، سه مولفه از پرسشنامه مرجعیت علمی استخراج گردید و با توجه به نظر اعضای هیات‌علمی، توانمندی در پیشرفت علوم و ارتباط نداشتن علم با تولید و صنعت مهم‌ترین چالش دانشگاه‌ها در رسیدن به مرجعیت علمی است.