پیش بینی خودناتوان سازی تحصیلی براساس تاب آوری و سبک های هویتی

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی خودناتوان سازی تحصیلی براساس تاب آوری و سبک های هویتی انجام شد. پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بود. به منظور دستیابی به این هدف، از بین تمامی دانش آموزان دختر مدارس متوسطه دوره اول شهر تهران که در سال تحصیلی 95-94 مشغول به تحصیل بودند؛ 200دانش آموز با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای بعنوان نمونه انتخاب شدند. پرسشنامه های خودناتوان سازی تحصیلی، سبک هویت و مقیاس تاب آوری در مورد هر یک از دانش آموزان گروه نمونه اجرا شد. در پایان داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام بوسیله نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین سبک هویت اطلاعاتی، سردرگم با خودناتوان سازی تحصیلی رابطه معناداری وجود دارد. همچنین بین تعهد هویتی با خودناتوان سازی تحصیلی رابطه معکوس وجود داد (05/0p <). اما بین سبک هویت هنجاری با خودناتوان سازی رابطه معناداری وجود ندارد. یافته دیگر پژوهش نشان داد بین تاب آوری با خودناتوان سازی تحصیلی رابطه معناداری وجود دارد. متغیر تاب آوری و سبک های هویت می توانند 195/0 ازخودناتوان سازی نوجوانان دختر را تبیین و پیش بینی کنند(01/0p <). بنابراین، توجه به تاب آوری و سبک های هویت در کاهش خودناتوان سازی دانش آموزان حایز اهمیت می باشد.