مقایسه خودکارآمدی هیجانی، راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و باورهای انگیزشی در دانش آموزان ممتاز و غیرممتاز

هدف اصلی پژوهش حاضر، مقایسه خودکارآمدی هیجانی، راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و باورهای انگیزشی در دانش آموزان بود. طرح پژوهش حاضر توصیفی و از نوع علی- مقایسه ای بود. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع دوم متوسطه واقع در منطقه سه شهر تهران بود که از میان جامعه آماری مذکور 120 نفر (60 نفر دانش آموز ممتاز و 60 نفر غیرممتاز) به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و با تکمیل مقیاس خودکارآمدی هیجانی و پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی در این تحقیق شرکت کردند. برای تحلیل داده های پژوهش از روش تحلیل واریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که بین خودکارآمدی هیجانی،  راهبردهای یادگیری خودتنظیمی (شناختی و فراشناختی) و  باورهای انگیزشی (خودکارآمدی، ارزش گذاری درونی و اضطراب امتحان) در دانش آموزان ممتاز و غیرممتاز تفاوت معنی داری وجود دارد (01/0>P). بطوریکه در زمینه سه متغیر مورد مطالعه برتری با دانش آموزان ممتاز می باشد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که بین این دو گروه از نظر خودکارآمدی هیجانی، راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و باورهای انگیزشی تفاوت معنی دار می باشد. لذا فراهم آوردن شرایط مناسب برای رشد خودکارآمدی هیجانی و باورهای انگیزشی و آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی، می تواند فرصت بیشتری برای پیشرفت و یادگیری دانش آموزان فراهم آورد.