اثربخشی آموزش همدلی بر پرخاشگری و کیفیت روابط با همسالان دانش آموزان پسر

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش همدلی بر پرخاشگری و کیفیت روابط با همسالان دانش آموزان پسر بود. روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر یزد در سال تحصیلی97-96 بودند. به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای، 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) اختصاص یافتند. شرکت کنندگان گروه آزمایش طی هفت جلسه ی 90 دقیقه ای تحت آموزش همدلی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه پرخاشگری باس و پری، و پرسشنامه روابط با همسالان هادسون، جمع آوری شد و با آزمون آماری تحلیل کوواریانس چند متغیره مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها، حاکی از آن بود که 75 درصد واریانس نمرات پس آزمون گروه آزمایش، ناشی از تاثیر آموزش همدلی بر پرخاشگری و روابط با همسالان است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که آموزش همدلی بر کاهش پرخاشگری و کیفیت روابط با همسالان تاثیر دارد. همچنین آموزش همدلی بر کاهش ابعاد پرخاشگری (فیزیکی، کلامی، خشم، خصومت) دانش آموزان موثر است.