اثر بخشی مهارت آموزی گروهی رفتار درمانی دیالکتیکی بر تنظیم هیجان دختران پرخاشگر

با توجه به پیامدهای زیان بار پرخاشگری بر نوجوانان و اطرافیان آنان، این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی مهارت آموزی رفتار درمانی دیالکتیکی بر تنظیم هیجان دانش آموزان دختر پرخاشگر انجام شد.

این مطالعه یک کارآزمایی بالینی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری 2 ماهه روی 24 نفر دانش آموزان دختر انجام شد. روش نمونهگیری هدفمند بود و بدین منظور فراخوانی برای مشاوران مدارس متوسطه دوم جهت ارجاع دانش آموزان دختر مشغول به تحصیل در پایه دوم و سوم، مشکوک به پرخاشگری، ارسال شد. برای جمع آوری دادهها از مقیاس دشواری تنظیم هیجانی گرتز و رویمر (DERS) و پرسشنامه پرخاشگری باس و پری استفاده شد. از دانشجویان ارجاعی به هسته مشاوره آموزش پرورش شهرستان لاهیجان 24 نفر که بر اساس پرسشنامه پرخاشگری دارای اختلال پرخاشگری بودند (نمره کمتر از 99/69) انتخاب و به صورت کاملا تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. آزمودنیهای گروه آزمایش 14 جلسه مهارت آموزی گروهی رفتاردرمانی دیالکتیکی را گذراندند و گروه گواه در لیست انتظار ثبت شدند.

نتایج تحلیل داده ها نشان داد که بین میانگین نمرات دشواری تنظیم هیجان دختران پرخاشگر که مهارت آموزی رفتار درمانی دیالکتیکی را دریافت کردند و میانگین نمرات دشواری تنظیم هیجان دختران پرخاشگری که این روش را دریافت نکردند، تفاوت معنی داری وجود ندارد (05/0>p).

این پژوهش نشان داد که گرچه مهارت آموزی رفتار درمانی دیالکتیکی موجب کاهش دشواری تنظیم هیجان دختران پرخاشگر می گردد اما این میزان کاهش از نظر آماری چندان معنادار نیست.